Global Positioning System

Ontwikkeling

GPS is de commerciële naam voor een wereldwijd satellietplaatsbepalingssysteem dat vanaf 1967 werd ontwikkeld voor gebruik door de strijdkrachten van de Verenigde Staten. Officieel heet het systeem nog steeds NAVigation Satellite Time And Ranging oftewel NAVSTAR. Met GPS werd het voor het eerst mogelijk om vrijwel overal continu te kunnen navigeren en ook nu nog is het het enige volledig operationele satellietplaatsbepalingssysteem. De nauwkeurigheid varieert afhankelijk van het gebruikte systeem en de omstandigheden van enkele tientallen meters tot enkele centimeters.

Kenmerken

Het zendgedeelte van het systeem bestaat uit minimaal 24 werkende satellieten die in zes vaste banen (op een hoogte van 20.200 km), in een vaste tijd rond de aarde draaien (in 11 uur en 58 minuten) en elk een eigen signaal uitzenden. Met de ontvangst van minimaal vier van deze satellieten kan een GPS-ontvanger zijn positie op aarde bij benadering (op circa 10 meter nauwkeurig) bepalen ten opzichte van het WGS84 (World Geodetic System 1984). Het GPS-systeem is 24 uur per dag in bedrijf, nagenoeg overal ter wereld bruikbaar en werkt onder alle weersomstandigheden. Het is een militair systeem dat de overheid van de Verenigde Staten (met beperkte nauwkeurigheid) aan iedereen beschikbaar stelt.

Toepassingen

Het GPS-systeem is geschikt voor zowel navigatiedoeleinden (strijdkrachten, scheepvaart, luchtvaart en civiel) als geodetische puntbepaling, geografische informatiesystemen en nauwkeurige tijdsbepaling. Het belang van GPS is dusdanig gegroeid dat de Europese Unie heeft besloten haar eigen systeem Galileo te lanceren, om niet meer afhankelijk te zijn van de Verenigde Staten. Galileo is het Europese civiele globale satellietnavigatiesysteem dat gebouwd wordt door de Europese Unie (EU) in samenwerking met de Europese ruimtevaartorganisatie ESA (European Space Agency). Het project werd officieel aangenomen op 26 mei 2003, zal circa 5 miljard Euro gaan kosten, is tot op de millimeter nauwkeurig en zal naar verwachting in 2013/2014 operationeel moeten zijn.

Motornavigatie

Nadat ik (in 2002) een leuke tocht had gemaakt door Brabant en dácht dus huiswaarts te rijden, bleek ik ineens de Belgische grens in zicht te krijgen. Niet goed dus. Ik verdiepte mezelf in het fenomeen GPS annex motornavigatie en ondanks dat ik nogal sceptisch was, begon ik tóch de voordelen ervan te ontdekken. Je hebt altijd een complete wegenkaart bij je die automatisch meeschuift en dus bijhoudt waar je bent, al sta je in the middle of nowhere. Één druk op de knop en je co-piloot vertelt hoe je naar huis moet rijden. Handig want zo ben je meestal wel op tijd voor het avondeten weer thuis. Bovendien hoef je nooit meer te hannessen met het in een routerol frommelen van de routebeschrijving en het onleesbaar daarvan worden wanneer je het niet droog houdt.

BMW was de eerste die een volwaardig en kwalitatief hoogstaande motornavigatie aanbood - de "BMW Navigator" - wat eigenlijk gewoon een Garmin StreetPilot III was. De enige verschillen waren dat er dus een andere naam op het apparaat stond vermeld, dat het scherm was voorzien van mat glas (minder hinderlijke reflecties, maar ook veel minder helder en dus duidelijk beeld), dat de adressen van alle BMW-dealers in Europa er in stonden en dat BMW er een gepeperd prijskaartje er aan kon hangen (300 Euro méér dan een originele Garmin). Bovendien leverde BMW er geen accessoires bij om 'm ook in de auto te kunnen gebruiken (wat bij Garmin inclusief was).

Begin 2003 kocht ik bij de Engelse firma GPS Warehouse dus een "Garmin StreetPilot III deluxe" waarvoor ik 850 Pond mocht neertellen, omgerekend zo'n 1.250 Euro. Omdat een dergelijk stukje technisch vernuft goed moet worden beschermd tegen de schadelijke ultrasonische trillingen die iedere motorfiets produceert, werd van de Duitse firma Touratech een onafhankelijk in rubber afgeveerde aluminium houder aangeschaft, en tot slot om deze stevig doch flexibel op het stuur te bevestigen, werd van de Amerikaanse firma RAM-mounts een klem besteld. De kassabon eindigde op 1.430 Euro. Veel geld natuurlijk maar aangezien mijn SP3 het nu nog steeds prima doet, is het goed besteed geld geweest en dus is 'ie gewoon meeverhuisd naar de Yamaha FJR1300.

Sinds 2006 is deze SP3 niet meer leverbaar omdat er in de loop der tijd veel meer veelzijdige apparaten op de markt zijn gebracht, die elk ook eenvoudiger zijn te bedienen. Ook is een GPS allang niet meer "alléén GPS", maar beschikt tegenwoordig over een muziekspeler, foto-viewer, realtime-verkeersinformatie en fungeert als tussenstation voor je GSM en intercom. Bovendien is het formaat en gewicht nog maar een fractie van die van mij (baksteenmodel en dito gewicht).

De meest moderne GPS-motornavigatie betekent niet automatisch dat het ook het best aansluit op jouw behoeften. Ik heb nog steeds voldoende aan de capaciteit van de StreetPilot 3 aangezien ik een geladen route zelden laat herberekenen en dus geen behoefte heb aan een snelle processor met veel rekenkracht. Iemand die geregeld off-road gaat waarbij het kaartmateriaal liefst uit topografische kaarten bestaat, tracklogs bewaard of terug gereden moeten kunnen worden en het apparaat zèlf ook tegen een flinke slag of stoot bestand moet zijn, heeft weinig aan Garmin's momenteel populairste model (Zümo 660) maar zal helemaal gelukkig zijn met een Garmin 278c (uit productie). Verreweg de meeste motorrijders hebben meer dan genoeg aan de diverse modellen die de Garmin en TomTom in hun assortiment hebben.

GPS op maat

En dan bedoel ik dat niet letterlijk, maar dat je niet over één nacht ijs moet gaan. Een GPS koop je voor járen zorgeloos gebruiksgemak en dan is het erg belangrijk dat het apparaat aan zoveel mogelijk wensen voldoet. Hier een aantal punten waarop je het apparaat zou kunnen testen.

Plus- en minpunten

Uitgebreide informatie op Wikipedia

Hulpsystemen

Motornavigatie

Accessoires

Overigen

Biltse Motorrijders Vereniging
RPO Webdesign (© 2011)
--- KvK 54971616 ---

Deze website maakt gebruik van cookies, zie hiervoor onze Privacyverklaring.